Hier een groet uit Zambia. Ja, het A-team is in beweging. We hadden maar een maand visum voor Malawi. Dus om een visum te verlengen kun je naar een buurland gaan en weer terugkomen voor een volgend verblijf. We hadden al besloten om dit naar het buurland Zambia te doen, aangezien er daar ook voorgangers getraind willen worden.
Daar kwam ook nog bij dat er 16 september verkiezingen waren in Malawi. Verkiezingen kunnen in Afrika weleens rumoerig gaan, dus Byson had ons al voorgesteld om voor de zekerheid in die periode Zambia te bezoeken en dan weer terug te komen naar Malawi. Dus combineren we gewoon beide dingen.
Elk land heeft andere gebruiken dus na een maand patat als ontbijt, waren we wel in voor iets anders.

Daar gingen we dan. Byson was zo blij als een kind, want hij was net als ons nog nooit in Zambia geweest.
We hadden een 24 uurs reis voor de boeg. En met avontuur maak je altijd weer nieuwe dingen mee.
De nachtbus die we namen naar de hoofdstad Lilongwe was volgens zeggen comfortabel. Maar dat is erg relatief in deze contreien. Schouder aan schouder met z’n drieën naast elkaar op een doorgezakte zitting slinger je door de nacht.
We kwamen vervolgens om 2 uur ’s nachts aan in de hoofdstad. De motor werd uitgezet, de lichten gingen uit en iedereen werd verondersteld om schouder aan schouder een paar uur rechtop te slapen, totdat de stad weer tot leven kwam en er een minibusje naar het grote busstation genomen kon worden voor de vervolg reis. We keken elkaar verbaasd aan. Die hadden we nog niet meegemaakt. Dus gedwee met een trui als kussentje leun je met je hoofd tegen de stoel voor je en dut je dan maar wat weg.

De volgende bus was iets comfortabeler met een tv aan boord. En de Heer bemoedigde ons enorm, want de eerste paar uur toonden ze gospel muziek op tv. De naam van Jezus wordt in deze landen nog veel meer in het openbaar gebruikt. Die konden we wel even gebruiken.
Met een hete wind door het open raam scheurden we uren door het uitgestrekte stoffige land met voorbij schietende dorpjes van lemen huisjes met grasdaken en zo af en toe een baobab boom. En eindelijk om 7 uur ’s avonds werden we in het drukke busstation van Lusaka opgewacht door Simon, de Zambiaanse voorganger.

We kwamen er achter dat door miscommunicatie er helemaal geen 6 daagse training met kerkleiders was georganiseerd. Oke…, behoud je vreugde en wees flexibel. De Heer wist dit al van tevoren. We waren hier niet voor niets, dus dan maar gespitst zijn op wat God dan echt in petto heeft voor deze week. Hij regelt wel de juiste ontmoetingen.

Ten eerste is het wel duidelijk dat we hier zijn voor Byson en Simon. Door onze gesprekken en omgang mogen we gieten in hun levens en zijn ze erg enthousiast wat ze leren en zien.

Simon belde wat rond naar andere kerkleiders en we konden op verschillende bijeenkomsten spreken en onderwijzen wat God ons de afgelopen 20 jaar heeft geleerd.
Maar hoe anders gaan dingen hier. Omdat je op een markt een vrouw bemoedigende woorden van God geeft die precies raak zijn, word je hier direct bestempeld als profeet. Tja, er valt nog veel te onderwijzen dat elk kind van God Hem kan verstaan en Zijn woorden kan doorgeven om mensen te bemoedigen.

Simon heeft een oude geërfde auto waarmee we naar de verschillende bijeenkomsten rijden. En om in Afrikaanse sferen te blijven: zo af en toe de auto duwen, een kokende motor en de vervanging van een benzine pomp behoren allemaal tot het avontuur.

Een ander dingetje waar we wel tegen aan lopen is dat de algemene gedachte is, dat de blanke geld heeft en er dus automatisch wordt verondersteld dat we voor van alles betalen. Daar wordt je wel eens moe van en dan komt onze training weer om de hoek: behoud je vreugde.

Tijdens een bijeenkomst in een dorpje was er een oude blinde vrouw waar we voor baden. Na gebed kon ze zien dat de vertaler zijn armen omhoog had. En na een tweede keer zag ze dat wij azungu (blanken) waren en kon ze Amanda’s vingers tellen. Prijs God voor Zijn wonderen!

Als alles verder rustig blijft in Malawi, ondernemen we dinsdag weer de lange reis terug naar Malawi om verder te gaan met de 6 daagse trainingen van de kerkleiders.