Er is gezinsuitbreiding. Eén van de honden van het gezin heeft een nestje. Hoe schattig is dat altijd. Vier van die kleine wurmpjes, die helemaal afhankelijk zijn van hun moeder. Het is altijd mooi om te zien hoe zo’n kleintje reageert op de warme aanraking van een hand. Het doet mij erg denken aan de liefdevolle aanraking van God met ons. Het kan niet anders dan dat we daarop reageren.

Op eenzelfde manier merken wij ook Gods knedende hand in ons leven om ons verder te vormen naar het beeld van Jezus. Want het is niet altijd rozengeur en maneschijn als je in een tropisch land bent. Dit kneden merk je vooral als niet alles gaat zoals je gewend bent. En dat voor langere tijd. Als omstandigheden je uit je comfort zone halen.

– Als je voor de zoveelste keer opgepropt op elkaars schoot in een auto hobbelt.
– Als er geregeld geen stroom is, omdat door de zware regen er weer bomen in de buurt zijn omgevallen op een elektriciteitslijn.
– Als je ondanks de muggen crème toch een bliksembezoek van een peloton muggen ervaart.
– Als er een hele dag geen water is vanwege onbekende reden, de wc niet doorgetrokken kan worden en je plakkerig bezweet in je bed stapt.
– Als je bijna dagelijks uren moet wachten op iets of iemand, omdat tijd hier een hele andere betekenis heeft dan je gewend bent.

We dachten door onze wereldreis en wonen in Madagaskar dat we al aardig flexibel waren. Maar terugkijkend, tijdens deze belevenissen hadden we bijna altijd een plekje voor onszelf. Leven in de omstandigheden, maar onder eigen voorwaarden.
Nu leven we al twee en halve maand bij mensen en dit leert ons veel over onszelf. Dan kom je er achter hoe individualistisch wij Hollanders zijn. De privacy, zelfredzaamheid, eigen vervoer (zoals een fiets of auto), je eigen tijdsindeling, eigen beddengoed enz. Kortom zelf de controle hebben.
Maar wat als er soms geen zeggenschap is? Dan komen er soms dingen in je naar boven borrelen, die niet altijd fraai zijn. Wat zit er dan nog veel trots en ikkie.

Dan ontdekken we dingen in onszelf, die we aan God mogen geven. De harde stukjes in de klei van de Pottenbakker.
Of anders gezegd, het schuim dat naar boven komt als zilver wordt verhit om te zuiveren. De Zilversmid gaat door met verhitten en afscheppen, totdat Hij Zijn eigen spiegelbeeld kan zien. Dan is het zilver gezuiverd en klaar. Het zuivere zilver zit erin, maar de troep moet eruit.
Zo gaat God door met ons vormen naar Zijn evenbeeld. Maar zijn we eerlijk tegenover onszelf, zien we het schuim onder ogen, willen we het overgeven aan God? Laten we het zuiveren toe?

En in dit alles is de grote vraag aan ons allen: de omstandigheden kunnen er zijn, maar hoe ga je ermee om? Kies je voor het natuurlijke, de emoties en gevoelens (het schuim)? Of wandel je naar de Geest (het zilver)? Telkens hebben we de keus. Want God heeft ons de macht gegeven om erboven te wandelen door Zijn Geest.
Onverstoorbaar, te allen tijde. Romeinen hoofdstuk 8 in praktijk. Een mooie training voor het nieuwe jaar! We dienen ten slotte in een leger en daar heb je ook tijden van training.
Laten we met z’n allen dit nieuwe jaar nemen als een trainingskamp om te wandelen naar de Geest en niet naar het vlees. Om ons karakter verder te laten vormen.

Er moet gezegd worden, dat door zulke ervaringen dat je niet altijd de controle hebt, het altijd veel makkelijker is om te bidden voor onze broers en zussen, die in vervolgde landen wonen. Die leven onder omstandigheden waar echt geen zeggenschap is. Die niet weten wat morgen weer brengt. Waar alles is afgenomen, omdat ze Jezus volgen.

Maar hebben we het hier dan zo slecht? Nee, helemaal niet! We zijn dankbaar. We zitten aan de rand van een tropisch bos. Een diversiteit van vegetatie. Overal groene prachtige beboste heuvels. We wonen bij warmhartige mensen. We worden enorm verwend met een eigen slaapkamer met badkamer (vrij normaal hier). Aryane kookt heerlijke maaltijden en we worden opgenomen in het gezin.
Zelfs zo dat mensen zeggen, dat we hier moeten komen wonen. De mensen in de kerk zijn enthousiast als we Portugese woorden spreken, bijna net als in een gezin waar een kind zijn eerste woordjes spreekt en de gezinsleden verrukt zijn.

Deze Bijbeltekst is wel aardig van toepassing. Markus 10 vers 29-30:

Voorwaar, Ik zeg u: er is niemand die huis of broers of zusters of vader of moeder of vrouw of kinderen of akkers verlaten heeft omwille van Mij en om het Evangelie, of hij ontvangt honderdvoudig, nu in deze tijd, huizen en broeders en zusters en moeders en kinderen en akkers, met vervolgingen, en in de wereld die komt, het eeuwige leven.