We zijn weer aan de kust in Paraty bij Uiliam en Aryane. Uiliam is een vriendelijke man met humor, die graag zijn Engels wil verbeteren. Naast voorganger is hij in het dagelijks leven hovenier van beroep en legt prachtige tropische tuinen aan. Zijn hart ligt bij zending net als zijn zoon Ezekiel.
Ezekiel is 20 jaar en heeft het plan om in februari naar Ierland te gaan om te studeren en te werken. Hij wil vervolgens een auto kopen en in Portugal een soort taxi service beginnen voor andere Braziliaanse zendelingen als een manier van evangelisatie. Mooi om te zien hoe iedereen zijn talenten inzet om Gods Koninkrijk uit te breiden.

Niet vervelend als het gezin waar je verblijft, wordt uitgenodigd voor een weekend in een huisje op een tropisch eiland en je mag mee! Bepakt en bezakt met allerlei etenswaren ondernamen we met z’n tienen de trip naar de stad Angra dos Reis. Vandaar namen we een boot naar Ilha Grande, één van de vele eilanden voor de kust van Brazilië. Met de wind in je gezicht, een azuur blauwe zee en de idyllische eilandjes is de 2 uur durende tocht zo voorbij. Bij de kleine pier werden we verwelkomd door een rond zwemmende schildpad. De eigenaar van het huisje, Geovan, een goede vriend van de familie ging ook mee. Hij was erg zorgzaam en maakte allerlei eten voor ons.
Op de wiebelige pier bij zonsondergang vingen we ons eigen krab met een beetje kip aan een touwtje en de volgende dag aten we heerlijke krabsoep.

Wel genieten om gewekt te worden door de geluiden van tropische vogels, een aapje in de boom, de stille zandstranden en ’s avonds de vuurvliegjes door de bomen. Uiteraard ontbrak de hangmat niet. Het is goed insmeren geblazen, want de zon staat nu recht boven ons en brandt flink.

Soms is de communicatie hilarisch. De Engelse taal is een uitdaging voor vele Brazilianen. Zo kan bijvoorbeeld het woord kitchen met chicken verward worden. We worden heel goed in gissen wat er soms bedoeld wordt.
Maar we vinden altijd eenheid in ons geloof. Oude christelijke liederen zijn vaak vertaald in vele talen, dus zongen we bekende liederen met elkaar, ieder in zijn eigen taal.

Een Braziliaanse gewoonte die nog steeds een beetje wennen is, is het eetritme. Om 12 uur ’s middags begint de Hollandse maag te rommelen, maar dan nemen ze hier een koffie, want ze eten pas om 2 uur. Koffie wordt hier veel gedronken. Met het ontbijt, maar ook om 6 uur wordt dit zwarte goedje gedronken met een kaasbolletje, cake of een boterham met margarine erbij en pas om 9 uur is het avondeten.
Dat betekent dus dat er bijvoorbeeld niet gegeten wordt voor een avond kerkdienst, maar erna. Dus zien we ons geregeld om 10 uur ’s avonds naar een restaurantje gaan om een maaltijd te nuttigen en met volle maag naar bed te gaan. Oei, aanpassen, het leven van een zendeling. Maar we klagen niet!

Inmiddels zijn we weer op vaste land en regent het geregeld bij een temperatuur van 25 graden. Uiliam is blij, want nu kunnen zijn grasmatten goed groeien. Bij verschillende diensten mogen we het Woord delen en mensen opbouwen. Regen brengt zegen.